Deixounos Pepe Mujica Cordano

14/05/2025

Deixounos Pepe Mujica Cordano.



E non se trata só da morte dun expresidente. É o fin dun xeito de estar no mundo que case non existe.



Un tipo que podería ter sido millonario, pero elixiu ser pobre. Pasou 13 anos no cárcere, 7 deles incomunicado, e non saíu a buscar vinganza. Saíu a sementar o diálogo. Na lama, na granxa, entre cans e libros. Sen discursos de mercadotecnia. Con silencios que pesaban máis que moitas palabras.



Pepe era un estoico moderno. Non por moda, senón por práctica: vivía co mínimo indispensable, aceptaba a dor sen dramas, aceptaba o inevitable e falaba da morte como se fala do tempo. Deulle corpo a ideas que moitos só publican.

Non necesitaba traxes. Non necesitaba poder. Non necesitaba demostrar nada.

Gobernou co que tiña: ideas, pulcritude, paciencia e unha ética que ás veces resultaba incómoda mesmo para o seu propio pobo.



Contradicións? Moitas . Coma todos, pero tiña o que lle falta: coherencia. Esa estrana maneira de pensar, dicir e facer na mesma dirección.

Mentres outros se facían selfies por todas partes, el regaba tomates. Mentres outros gañan cartos con palabras baleiras, el falaba de amor, morte e límites. De vivir con menos a ser máis.



Unha referencia deixounos. Un tipo que non falaba de revolución: viviuna. E que non necesitaba que o mundo o aplaudise para sentirse en paz.



Pepe xa non está aquí. Pero se algo queda del, é a certeza de que se pode facer política sen traizoarse.